من و بغض تنهایی ام- چمباتمه میزنیم گوشه ی تاریکی

کِـز  میکنیم در  ماتم  بی تو بودن

حالا ... در این سیاهی  -    چشمهای مان هم پیدا نیست...

 

 

هوا سرد میشود

بجای صدای باد صدای تو را میشنوم...

 

چشم در چشمم میدوزی و با آن نوای دل نشینت

در گوشم میخوانی:

 

وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ 115هود

و شكيبا باش كه خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‌گرداند.

 

دلم آرام می گیرد...

چشمانم آرام می گریند...

می فهمم  سخت است روزگار  ولی باید صبر داشت

می فهمم که سمباده  ی روح را همین ناملایمت ها و ناملاطفتی ها قرار داده ای

که روح را صیقل دهد و جلا ببخشد

 

حالا هوا گرم تر شده به گمانم...

عین بهت زده ها دور و برم را نگاه میکنم...بغض م کو؟

بغضم نیست...رفته ست...همیشه همینطور است...یا جای توست یا بغض... و  او دوباره رفته..

دلم آرام گرفته انگار   

  چشم هایم رامیدوزم به آن کتابی که بر بهترینِ خَلقت ،نازل کرده ای...

تو هنوز ادامه میدهی:

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿١﴾ وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿٢﴾ الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿٣﴾ وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿٤﴾ فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٥﴾ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٦﴾ فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿٧﴾ وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَب ﴿٨

آيا براى تو سينه‌ات را نگشاده‌ايم؟ - و بار گرانت را از [دوش‌] تو برنداشتيم؟  - [بارى‌] كه [گويى‌] پشت تو را شكست.  -  و نامت را براى تو بلند گردانيديم. - پس [بدان كه‌] با دشوارى، آسانى است.  آرى، با دشوارى، آسانى است. پس چون فراغت يافتى، به طاعت دركوش؛  و با اشتياق، به سوى پروردگارت روى آور.  

 

بغض دیگری   مهمان حنجره ی خشکم شده

اما این بار

 نه از حس  بی کسی

بغض شرمم از کم طاقتی خودم است

فرو میدهمش...اما اضافه ی این خجالت از چشم هایم بیرون میزند...

می چکد روی برگ کتابت...

 

به خودم می آیم...

قبل از خواندنت تاریک بود اینجا...نور نداشت

مطمئن میشوم که روشن کردن این جا کار توست...غیر از ما کسی اینجا نیست...

و حالا خطوطِ قلم نوشته هایت را، با دو دیده ی دل پیگیری میکنم:

 

اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ

خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مى‌برد-257 بقره

 

بلند می شوم تا وضویی بسازم و نمازی بخوانم تا پاک شود...

این گناهِ نا امیدی از پروردگاری  به عظمت تو...

که میدانم : إِنَّک التَّوَّابُ الرَّحِيمُ